¡¡Valga-me Dios!!
¡¡Arrasta!! ¡¡Pobre de quem!!
Vale mais, ser filha do C. R. e da P. X. ! Ningúm negociante, fai negócios honrados. Porque, senón, pergunta-lhe quando chegues ó outro mundo, como eram os xuros que acadaba dos seus paisanos? ¿e quê, etc…? ¡¡Cópiam uns polos outros!! Bem decia o meu tio Carlos: “Ao chegar aos deçoito anos, queres o “Din”, ou queres o “Dom”? Se queres o “Dim”? É, unha tapa de misérias! E, se a qualquer preço, pior! Só, que agora, está na moda ser honrado… Entón, procura-se, que unha mán lave a outra, e as duas xuntas lavem a cara!
¡¡Eu, non vivo para disgustos!!
¡¡Ricos, som os caramelos!! ¡¡E, mismo así, fán mal à saúde!!
Oportunistas, hai-nos em todos os sítios! Somente que uns, dissimulam mais do que outros. “¿Entón, que era, um vigarista?” ¿Eu, que sei? Às vezes, diz que divago!
¡¡¡Em fím, valga-me Dios e todo-los santos!!!
MARIA DE MOLINA
O Pomar 