O FADO FILHO DE TROVADORES

Tal como os Portugueses, parece ser que tamen o Fado perdeu as suas orixens, ou o que seria muito mais tríste, envergonhase dos seus âncestros.

¡¡ Fado, que foste Fado, e agora xa non es !!

¡¡ Fado, que te voltaron, coa cabeza prós pés !!

Toda unha récua de teóricos do tema, buscan mais alá do Lyssos, esquecendo o país Atlântico no que nos encontramos, e a sua grande Cultura Trovadoresca, orgulho e prazer das nossas xentes, para adentrarse em desvarios carnavalescos sobre o nascimento do Fado.
Onde mais se nota esta aproximacion as fontes da velha Trova, é sem dúvida no Fado de Coimbra, que conserva toda a frescura galante, mamada nas Cançons da Lírica Medieval. A forte personalidade deste país sentimental, a alma bohémia dos trovadores, tudo unido por unha portentosa Fala que acabou alumbrando este querido  filho.
Fermossissimas verbas, para a xenialidade poética e musical das nossas xentes, para o son das gaitas e das zanfonas, dos torques dourados e das saias multicolores, da sagrada obstentacion Celtica no disfrute da vida.

Léria Cultural

Deixar un comentario